Την «Τερέζα Ρακέν» του Εμίλ Ζολά, παράσταση που ανεβαίνει στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν στην οδό Πεσμαζόγλου μέσα στην Στοά του Βιβλίου, προτείνει αυτήν την εβδομάδα ο Αθήνα 9.84.
Το έργο, που είναι βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά «Τερέζα Ρακέν» μιλάει για μια βαθιά καταπιεσμένη γυναίκα την Τερέζα, η οποία είναι παντρεμένη με τον ασθενικό Καμίγ. Το ζευγάρι αυτό ζει στο Παρίσι, μαζί με την μητέρα του Καμίγ, όπου έχουν και ένα μαγαζί με υφάσματα. Η καθημερινότητα, η καταπίεση και η ανέραστη ζωή της Τερέζας την σπρώχνουν στα χέρια του αδελφικού φίλου του συζύγου της, Λοράν. Θα ζήσουν ένα παράφορο έρωτα που θα τους οδηγήσει να δολοφονήσουν τον Καμίγ, με σκοπό να ζήσουν «ελεύθεροι» τον ερωτά τους. Δυο λέξεις βέβαια που δεν συνδέονται, καθώς όπως λένε και μέσα στο έργο «Τι παράξενο. Ο έρωτας δεν ταιριάζει με την ελευθερία». Οι δυο εγκληματίες καταφέρνουν να ξεφύγουν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη αλλά, στην πραγματικότητα αυτό είναι μόνο η αρχή των μπελάδων τους καθώς, η τιμωρία τους έρχεται σιγά-σιγά σαν ένα όρνιο με σκοπό να τους κατασπαράξει. Στην αρχή σαν ιδέα και τέλος σαν εμμονή. Μια «θεϊκή» τιμωρία που αρμόζει σε αυτούς τους άτυχους εραστές, καθώς ο νεκρός πλέον Καμίγ τους στοιχειώνει, οδηγώντας τους στην τρέλα.
Το έργο σήκωσε θύελλα αντιδράσεων όταν πρωτοεκδόθηκε σαν μυθιστόρημα το 1867 γιατί θεωρήθηκε τολμηρό, ακραίο και από κάποιους χυδαίο. Το θέμα της «Τερέζα Ρακέν» έγινε αγαπημένο αντικείμενο της τέχνης αργότερα καθώς, έχουν γίνει διάφορες θεατρικές διασκευές (μια από αυτές από τον ίδιο τον Ζολά), όπερα, αλλά και θέμα πάνω στο οποίο βασίστηκαν κινηματογραφικές ταινίες, όπως το «Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δυο φορές» του Τζέιμς Κέι και το προσωπικά αγαπημένο μου κορεάτικο έργο του Παρκ Τσαν Γουκ «Δίψα». Η παράσταση είναι χωρισμένη σε δυο μέρη και 10 σκηνές.
Οι σκηνές είναι πολύ διακριτές μεταξύ τους και περνάνε πολύ καλά την ιστορία, καθώς και την εξέλιξη των χαρακτήρων.
Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου επέλεξε στο έργο να παίζουν μόνο τέσσερις ηθοποιοί, παρότι υπάρχουν σκηνές με αρκετούς χαρακτήρες επί σκηνής. Οι ηθοποιοί αυτοσχεδιάζουν για να καλύψουν αυτό το κενό, στο δεύτερο μέρος όμως αυτή η επιλογή χρησιμοποιείται έξυπνα σαν τρικ για να βοηθήσει την κατάσταση και την φόρτιση των ηρώων, οι οποίοι νιώθουν στοιχειωμένοι. Βλέπουμε λοιπόν το «φάντασμα» του Καμίγ να αναπαριστά κάποιους χαρακτήρες με σκοπό να τρομάξουν οι στοιχειωμένοι.
Η παράσταση δίνει μια αίσθηση εποχής, τόσο με τα σκηνικά, όσο και με τα κουστούμια.
Το έργο κουράζει σε κάποια σημεία. Βεβαίως όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο θα εκτιμήσουν, τόσο το κείμενο της παράστασης, όσο και την χρήση του από τους ηθοποιούς.
Οι ηθοποιοί έχουν πολύ καλή σχέση με τους χαρακτήρες και δεν βγαίνουν εκτός. Οι χαρακτήρες είναι πάρα πολύ διακριτοί και ξεκάθαροι σαν οντότητες. Πολύ καλές ερμηνείες δίνουν ο Θανάσης Κουρμπαλάς στο ρόλο του Καμίγ και η Αλίκη Αλεξανδράκη στο ρόλο της μητέρας.
Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος και η Πέγκι Σταθακοπούλου κάνουν ορατή την αίσθηση του τρόμου και σε κάνουν να νομίζεις ότι όντως ζουν έναν εφιάλτη που δεν έχει τελειωμό.
Το έργο απευθύνεται σε αυτούς που αγαπάνε το κλασικό.
Τέλος, δεν είναι κάτι που θα πρότεινα σε κάποιον, που δεν θέλει να δει μια παράσταση εποχής.
Ιωάννης Μπακογεώργος
«Τερέζα Ρακέν»
Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν «Υπόγειο»
Πεσμαζόγλου 5, κέντρο
Τηλ.: 2103228706
Παραστάσεις: Απόγ: Σάβ. 6.15 μ.μ. Βραδ: Τετ., Πέμ., Κυρ. 8 μ.μ., Παρ., Σάβ. 9.15 μ.μ.
Εισ.: € 20 (Παρ.-Κυρ.), € 15 (Τετ., Πέμ., Σάβ. απογευμ.), φοιτ.: € 15, νεανικό κάτω των 25 ετών: € 10.