Δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον της Ευρώπης εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας που ακολουθούνται, με πρώτη χώρα εφαρμογής την Ελλάδα, κάνει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, με άρθρο του στην ισπανική εφημερίδα Les echos. Ο κ. Τσίπρας αναφέρει ότι το 2010 η Ελλάδα ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία επεβλήθη ένα ακραίο πρόγραμμα ύφεσης ως υποτιθέμενη λύση στην κρίση χρέους. Η κρίση αυτή, προσθέτει, έχει εξαπλωθεί σήμερα σε μια σειρά χώρες και διεισδύει όλο και βαθύτερα στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης.
Η συνταγή με την οποία προωθείται η υποτιθέμενη «διάσωση» της Ελλάδας είναι μια συνταγή βέβαιης αποτυχίας και η εξαγωγή της σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι ολέθριο λάθος, τονίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και κάνει λόγο για έναν φαύλο κύκλο μέτρων, ύφεσης και συνεχών δημοσιονομικών αποκλίσεων που χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για νέα, ακόμα σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα «που προκαλούν ανυπόφορη δυστυχία».
Στη χώρα μου λέμε «ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε», γράφει ο κ. Τσίπρας και προσθέτει: «Η απάντηση δόθηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής: η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία έδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν έχει ούτε τη βούληση, ούτε την δυνατότητα να δώσει απαντήσεις στα τεράστια προβλήματα που βιώνουν με όλο και πιο τραγικό τρόπο οι λαοί της ηπείρου μας. Συρόμενη από τη γερμανική κυβέρνηση, η ΕΕ αντιμετωπίζει την κρίση χρέους ως υποχρέωση των λαών να πληρώσουν με σκληρές θυσίες το κόστος διάσωσης των τραπεζιτών. Ο ισπανικός λαός έχει πολλά να πει πάνω σε αυτό. Το ίδιο και οι φορολογούμενοι ολόκληρης της Ευρώπης».
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορεί, επίσης, τη Γερμανία ότι την ίδια στιγμή προωθεί την ιδέα του Ευρωπαίου υπερεπίτροπου λιτότητας, με δικαίωμα βέτο στους εθνικούς προϋπολογισμούς και επιδιώκει να θεσμοποιήσει τη μονιμοποίηση της λιτότητας και την υποχώρηση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Ωστόσο, παρατηρεί, παρόλο που το πείραμα απέτυχε στην Ελλάδα, παραδόξως, επεκτείνεται στην Ευρώπη ενώ εμπεδώνεται η οριστική κατεδάφιση του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου.
Ο κ. Τσίπρας επισημαίνει ότι η εφαρμογή αυτής της πολιτικής πάει χέρι -χέρι με τη συνεχή διολίσθηση προς τον αυταρχισμό και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές. Υποθάλπει την αναζωπύρωση του μίσους και της βίας της νέο-ναζιστικής άκρας Δεξιάς. Καλλιεργεί πολιτικές συνθήκες Βαϊμάρης. Και στο σημείο αυτό, σημειώνει ο κ. Τσίπρας, θέλω να επισημάνω την ευθύνη για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα όσων στην Ευρώπη επιμένουν δογματικά στην εφαρμογή και την παράταση της χρεοκοπημένης μνημονιακής λιτότητας. Παίζουν με τη φωτιά.
Η λύση για την Ευρώπη, όπως υπογραμμίζει ο κ. Τσίπρας, βρίσκεται στον απεγκλωβισμό της από την νεοφιλελεύθερη λογική γιατί όπως αναφέρει «οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι δεν είναι υπόδουλοι στις ιδιωτικές τράπεζες, ούτε υποχρεωμένοι να πληρώνουν τις ζημιές τους. Αυτό που χρειάζεται είναι μια συνολική απάντηση στο πρόβλημα του χρέους, με διεθνή διάσκεψη ανάλογη εκείνης του Λονδίνου το 1953, που απάλλαξε τη Γερμανία από το βραχνά του χρέους της και άνοιξε το δρόμο για τη μεταπολεμική οικονομική επιτυχία της Δυτικής Γερμανίας. Αντικείμενο της διάσκεψης αυτής πρέπει να είναι: Η θωράκιση της Ευρώπης απέναντι στις κερδοσκοπικές επιθέσεις, με μέτρα, μεταξύ άλλων, όπως η συλλογική διαχείριση του χρέους και η εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων. Η διαγραφή σημαντικού μέρους της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους των χωρών του Νότου της Ευρωζώνης και η αποπληρωμή του υπόλοιπου με "ρήτρα ανάπτυξης". Η αναπτυξιακή ώθηση, μ' ένα "New Deal" για την Ευρώπη».
Πηγή: ΑΜΠΕ
Η συνταγή με την οποία προωθείται η υποτιθέμενη «διάσωση» της Ελλάδας είναι μια συνταγή βέβαιης αποτυχίας και η εξαγωγή της σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι ολέθριο λάθος, τονίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και κάνει λόγο για έναν φαύλο κύκλο μέτρων, ύφεσης και συνεχών δημοσιονομικών αποκλίσεων που χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για νέα, ακόμα σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα «που προκαλούν ανυπόφορη δυστυχία».
Στη χώρα μου λέμε «ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε», γράφει ο κ. Τσίπρας και προσθέτει: «Η απάντηση δόθηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής: η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία έδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν έχει ούτε τη βούληση, ούτε την δυνατότητα να δώσει απαντήσεις στα τεράστια προβλήματα που βιώνουν με όλο και πιο τραγικό τρόπο οι λαοί της ηπείρου μας. Συρόμενη από τη γερμανική κυβέρνηση, η ΕΕ αντιμετωπίζει την κρίση χρέους ως υποχρέωση των λαών να πληρώσουν με σκληρές θυσίες το κόστος διάσωσης των τραπεζιτών. Ο ισπανικός λαός έχει πολλά να πει πάνω σε αυτό. Το ίδιο και οι φορολογούμενοι ολόκληρης της Ευρώπης».
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορεί, επίσης, τη Γερμανία ότι την ίδια στιγμή προωθεί την ιδέα του Ευρωπαίου υπερεπίτροπου λιτότητας, με δικαίωμα βέτο στους εθνικούς προϋπολογισμούς και επιδιώκει να θεσμοποιήσει τη μονιμοποίηση της λιτότητας και την υποχώρηση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Ωστόσο, παρατηρεί, παρόλο που το πείραμα απέτυχε στην Ελλάδα, παραδόξως, επεκτείνεται στην Ευρώπη ενώ εμπεδώνεται η οριστική κατεδάφιση του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου.
Ο κ. Τσίπρας επισημαίνει ότι η εφαρμογή αυτής της πολιτικής πάει χέρι -χέρι με τη συνεχή διολίσθηση προς τον αυταρχισμό και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές. Υποθάλπει την αναζωπύρωση του μίσους και της βίας της νέο-ναζιστικής άκρας Δεξιάς. Καλλιεργεί πολιτικές συνθήκες Βαϊμάρης. Και στο σημείο αυτό, σημειώνει ο κ. Τσίπρας, θέλω να επισημάνω την ευθύνη για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα όσων στην Ευρώπη επιμένουν δογματικά στην εφαρμογή και την παράταση της χρεοκοπημένης μνημονιακής λιτότητας. Παίζουν με τη φωτιά.
Η λύση για την Ευρώπη, όπως υπογραμμίζει ο κ. Τσίπρας, βρίσκεται στον απεγκλωβισμό της από την νεοφιλελεύθερη λογική γιατί όπως αναφέρει «οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι δεν είναι υπόδουλοι στις ιδιωτικές τράπεζες, ούτε υποχρεωμένοι να πληρώνουν τις ζημιές τους. Αυτό που χρειάζεται είναι μια συνολική απάντηση στο πρόβλημα του χρέους, με διεθνή διάσκεψη ανάλογη εκείνης του Λονδίνου το 1953, που απάλλαξε τη Γερμανία από το βραχνά του χρέους της και άνοιξε το δρόμο για τη μεταπολεμική οικονομική επιτυχία της Δυτικής Γερμανίας. Αντικείμενο της διάσκεψης αυτής πρέπει να είναι: Η θωράκιση της Ευρώπης απέναντι στις κερδοσκοπικές επιθέσεις, με μέτρα, μεταξύ άλλων, όπως η συλλογική διαχείριση του χρέους και η εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων. Η διαγραφή σημαντικού μέρους της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους των χωρών του Νότου της Ευρωζώνης και η αποπληρωμή του υπόλοιπου με "ρήτρα ανάπτυξης". Η αναπτυξιακή ώθηση, μ' ένα "New Deal" για την Ευρώπη».
Πηγή: ΑΜΠΕ