του Βασίλη Πάικου
Η αποσαφήνιση στοιχείων της -τόσο- πρόσφατης πολιτικής ιστορίας της Χώρας, στοιχείων με δραματικές προεκτάσεις άλλωστε, επέχει χαρακτήρα ντοκουμέντου. Ενδεχομένως -που ξέρεις- μπορεί να λειτουργήσει και σωφρονιστικά.
Δεν μας είπε κάτι καινούργιο ο Γιώργος Προβόπουλος. Όλα τα ξέραμε. Και κάποια τα υποψιαζόμαστε μετά βεβαιότητος. Ότι «δεν υπήρχε άγνοια» περί τα στοιχεία της κρίσης το ξέραμε από καιρό. Μας το είχε αποκαλύψει από τότε ο ίδιος ο κεντρικός Τραπεζίτης. Όταν είπε πως είχε εγκαίρως και λεπτομερώς ενημερώσει τόσο τον Κώστα Καραμανλή όσο και τον Γιώργο Παπανδρέου και τους συνεργάτες τους.
Ότι «δεν ήταν αναπόφευκτη η πορεία προς την κρίση, αν είχαν ληφθεί εγκαίρως μέτρα» το υποψιαζόμαστε βασίμως. Κάποιοι το υποστήριζαν κιόλας δημοσίως από τότε. Οι ίδιοι που επέμεναν πως η προσφυγή στην Τρόικα και στο μνημόνιο δεν ήταν μοιραία ούτε μονόδρομος. Λοιδορήθηκαν μάλιστα τότε ως ανεύθυνοι λαϊκιστές.
Δεν μας είπε κάτι καινούργιο ο Γιώργος Προβόπουλος. Και σίγουρα δεν μας εξέπληξε. Παρ' όλ' αυτά το να το λέει (να το ξαναλέει μάλλον) και να το διευκρινίζει στις λεπτομέρειές του, να το εξειδικεύει και να το τεκμηριώνει ο (και επί Καραμανλή και επί Παπανδρέου) Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, δεν είναι χωρίς σημασία. Η αποσαφήνιση στοιχείων της -τόσο- πρόσφατης πολιτικής ιστορίας της Χώρας, στοιχείων με δραματικές προεκτάσεις άλλωστε, επέχει χαρακτήρα ντοκουμέντου. Ενδεχομένως -που ξέρεις- μπορεί να λειτουργήσει και σωφρονιστικά.
Δεν έχει βεβαίως κανένα δικαίωμα να πανηγυρίζει η Ν. Δ. ότι ο Προβόπουλος την δικαιώνει. Οι τεράστιες ευθύνες της Κυβέρνησης Καραμανλή δεν παραγράφονται ούτε διασκεδάζονται με την αποκάλυψη. Ούτε, φυσικά, αναιρούνται συμψηφιζόμενες μ' εκείνες της Κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο Καραμανλής διαμόρφωσε την υποδομή της κρίσης. Καθώς στις εκκλήσεις του Αλογοσκούφη για μέτρα πρόληψης της κατάρρευσης, η απάντηση (καθ' ομολογία του ίδιου του πρώην Υπουργού) ήταν μονίμως «άστο γι αργότερα». Επί Καραμανλή παροξύνθηκαν οι δομικές δυσμορφίες της ελληνικής οικονομίας, αυτές που δημιουργήθηκαν τις τελευταίες τέσσερεις δεκαετίες με ευθύνη των δύο κομμάτων εξουσίας. Ο ίδιος δε δραπέτευσε τελικά αφήνοντας πίσω του συντρίμμια.
Δεν έχει, από την άλλη μεριά, κανένα δικαίωμα να δυσφορεί το ΠΑΣΟΚ με τις αποκαλύψεις Προβόπουλου. Αποτελεί βεβαιότητα πλέον για τους πάντες, πως για μήνες από την ανάληψη της εξουσίας ο Γιώργος Παπανδρέου και οι μαθητευόμενοι μάγοι της παρέας του τους οποίους είχε χρήσει Υπουργούς στα κρισιμότερα για την περίσταση Υπουργεία, απλώς κοίταζαν αλλού. Ξόδευαν χρόνο θανάσιμα πολύτιμο, για νάρθει μοιραία(;) η ώρα της Τρόικας. Κατά κάποιες μάλιστα «ακραίες» εκτιμήσεις την μεθόδευσαν κιόλας. Εκτός των άλλων και με την τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος, για την οποία εγκαλούνται σήμερα -και ενώπιον της Βουλής- ο Παπανδρέου κι ο Παπακωνσταντίνου. Τα ανάλογα της «κακόφημης» απογραφής των Καραμανλή-Αλογοσκούφη του 2004.
Ενώ θεωρείται βέβαιο πλέον (απ' ότι λέγεται θα το υποστηρίξει κι ο Κώστας Σημίτης τις επόμενες μέρες) πως το μνημόνιο το κατάπιαν αμάσητο. Δίχως σοβαρή προπαρασκευή και, φυσικά, δίχως στοιχειώδη διαπραγμάτευση.
Για να μη μιλήσει κανείς για την εγκληματικά ερασιτεχνική εφαρμογή αυτού, έστω, του μνημονίου.
Όσο για τον ίδιο τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, εδώ που τα λέμε μάλλον αργά θυμήθηκε να μας πει όσα μας είπε. Έχει κι ίδιος μεγάλες ευθύνες ως εκ του κεντρικού του ρόλου. Θα μπορούσε από τότε (και επί Καραμανλή και επί Παπανδρέου) να τα βροντοφωνάξει. Και επί τέλους ακόμη και μια ηχηρή παραίτησή του θα μπορούσε ίσως να συμβάλει στη διόρθωση της πορείας.
Παρ' όλ' αυτά καλά κάνει ο Γιώργος Προβόπουλος που μας τα θυμίζει. Κι ας τα ξέραμε, ή ας τα υποψιαζόμαστε. Καλά κάνει. Στο κάτω-κάτω εκλογές έρχονται...