Του Βασίλη Πάικου
Κι εμείς ασχολούμαστε με τη βίλα Αμαλία και με τη λίστα Λαγκάρντ. Εδώ ο κόσμος καίγεται. Κι αν δεν καίγεται, βουλιάζει. Κυριολεκτικά. Κάθε μέρα που περνούσε τον περασμένο Οκτώβριο, παρήγαγε 1.448 ανέργους επί πλέον.Για να εκτοξευτεί η ανεργία στο 26,8%. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία όλ'αυτά. Κι ενώ ο ΙΟΒΕ εκτιμά πως για το 2012 η ανεργία «θα κλείσει» στο 27,3%. Και για να μην ξεχνιόμαστε, αυτοί οι 1.448 νέοι κάθε μέρα άνεργοι, δεν είναι ακριβώς νούμερα της στατιστικής. Άνθρωποι είναι. Έλληνες πολίτες. Με οικογένειες, με ανάγκες, με ευαισθησίες. Άνθρωποι, που από τη μια μέρα στην άλλη (κυριολεκτικά), χάνουν τα πάντα. Μαζί και τον αυτοσεβασμό τους. Άνθρωποι, που μερικούς απ'αυτούς δεν αποκλείεται να τους συναντήσουμε κάποια στιγμή στα μονόστηλα των αυτοκτονιών. Εκείνους, τους πάρα πολλούς πλέον, τους οποίους η απελπισία τους παίρνει από το χέρι και τους οδηγεί στην επιλογή της οριστικής απόδρασης...
Αλλά ας μη λαϊκίζουμε. Καλώς ασχολούμαστε και με τη βίλα Αμαλία και με τη λίστα Λαγκάρντ. Είναι θέματα κι αυτά και μάλιστα σοβαρά. Το καθένα με το δικό του πολιτικό βάρος. Ας μη χάνουμε ωστόσο την αίσθηση του μέτρου των πραγμάτων και των καταστάσεων. Το ζήτημα εν τέλει είναι που, κατά κύριο λόγο, πέφτουν οι προβολείς. Οι προβολείς της δημοσιότητας, οι προβολείς του ενδιαφέροντος και της ευαισθησίας μας. Με κεντρική τη σχετική ευθύνη στο πολιτικό προσωπικό της Χώρας αλλά και -ίσως περισσότερο- στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στους λειτουργούς τους. Σε όλους εμάς τους κατ'επάγγελμα δημοσιολογούντες, που καθημερινά επιλέγουμε ποιο θέμα θα αναδείξουμε και ποιο θα πετάξουμε στα αζήτητα. Με κριτήριο συνηθέστερα τις ευκολίες μας. Ή τις ιδιαίτερες «σχέσεις» και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις μας, τις όχι πάντα ανιδιοτελείς. Με κριτήριο συχνά τον εύκολο εντυπωσιασμό, που όχι σπάνια οδηγεί σε παραπλάνηση των πολιτών, σε εκτροχιασμό της σκέψης , ακόμη και της λογικής τους.
Καλή λοιπόν η λίστα Λαγκάρντ ως θέμα, και πιασάρικο. Ακόμη καλύτερη η βίλα Αμαλία, αυτή κι αν είναι πιασάρικη. Αφού υποδαυλίζει και τους φόβους του μέσου πολίτη. Ε και όσο νάναι το εμπόριο του φόβου, εδώ και δυόμισι χρόνια (με όλες του τις μορφές), κάνει χρυσές δουλειές στην πατρίδα μας. Οφείλουμε επομένως ν'ασχολούμαστε και μ'αυτά, στα σοβαρά. Με όση σοβαρότητα διαθέτει ο καθένας τέλος πάντων. Στα μέτρα τους όμως. Όχι σε βάρος των ουσιωδών. Εκείνων που επηρεάζουν καταλυτικά τη ζωή μας. Και, ξέρετε κάτι; Οι εξουσίες, όλες οι εξουσίες, και η σημερινή και η χθεσινή και η αυριανή, βολεύονται όταν οι προβολείς αλληθωρίζουν προς τη λάθος κατεύθυνση. Όταν υπερφωτίζεται ο φραμπαλάς. Και- ως φυσική συνέπεια- τα ουσιώδη (και πιο απαιτητικά και πιο δύσκολα γι αυτούς) μένουν στο σκοτάδι, ή έστω στο ημίφως. Ε λοιπόν αν μπορούμε, όσοι μπορούμε, όσο μπορούμε, ας μην τους κάνουμε τη χάρη...
Κι εμείς ασχολούμαστε με τη βίλα Αμαλία και με τη λίστα Λαγκάρντ. Εδώ ο κόσμος καίγεται. Κι αν δεν καίγεται, βουλιάζει. Κυριολεκτικά. Κάθε μέρα που περνούσε τον περασμένο Οκτώβριο, παρήγαγε 1.448 ανέργους επί πλέον.Για να εκτοξευτεί η ανεργία στο 26,8%. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία όλ'αυτά. Κι ενώ ο ΙΟΒΕ εκτιμά πως για το 2012 η ανεργία «θα κλείσει» στο 27,3%. Και για να μην ξεχνιόμαστε, αυτοί οι 1.448 νέοι κάθε μέρα άνεργοι, δεν είναι ακριβώς νούμερα της στατιστικής. Άνθρωποι είναι. Έλληνες πολίτες. Με οικογένειες, με ανάγκες, με ευαισθησίες. Άνθρωποι, που από τη μια μέρα στην άλλη (κυριολεκτικά), χάνουν τα πάντα. Μαζί και τον αυτοσεβασμό τους. Άνθρωποι, που μερικούς απ'αυτούς δεν αποκλείεται να τους συναντήσουμε κάποια στιγμή στα μονόστηλα των αυτοκτονιών. Εκείνους, τους πάρα πολλούς πλέον, τους οποίους η απελπισία τους παίρνει από το χέρι και τους οδηγεί στην επιλογή της οριστικής απόδρασης...
Αλλά ας μη λαϊκίζουμε. Καλώς ασχολούμαστε και με τη βίλα Αμαλία και με τη λίστα Λαγκάρντ. Είναι θέματα κι αυτά και μάλιστα σοβαρά. Το καθένα με το δικό του πολιτικό βάρος. Ας μη χάνουμε ωστόσο την αίσθηση του μέτρου των πραγμάτων και των καταστάσεων. Το ζήτημα εν τέλει είναι που, κατά κύριο λόγο, πέφτουν οι προβολείς. Οι προβολείς της δημοσιότητας, οι προβολείς του ενδιαφέροντος και της ευαισθησίας μας. Με κεντρική τη σχετική ευθύνη στο πολιτικό προσωπικό της Χώρας αλλά και -ίσως περισσότερο- στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στους λειτουργούς τους. Σε όλους εμάς τους κατ'επάγγελμα δημοσιολογούντες, που καθημερινά επιλέγουμε ποιο θέμα θα αναδείξουμε και ποιο θα πετάξουμε στα αζήτητα. Με κριτήριο συνηθέστερα τις ευκολίες μας. Ή τις ιδιαίτερες «σχέσεις» και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις μας, τις όχι πάντα ανιδιοτελείς. Με κριτήριο συχνά τον εύκολο εντυπωσιασμό, που όχι σπάνια οδηγεί σε παραπλάνηση των πολιτών, σε εκτροχιασμό της σκέψης , ακόμη και της λογικής τους.
Καλή λοιπόν η λίστα Λαγκάρντ ως θέμα, και πιασάρικο. Ακόμη καλύτερη η βίλα Αμαλία, αυτή κι αν είναι πιασάρικη. Αφού υποδαυλίζει και τους φόβους του μέσου πολίτη. Ε και όσο νάναι το εμπόριο του φόβου, εδώ και δυόμισι χρόνια (με όλες του τις μορφές), κάνει χρυσές δουλειές στην πατρίδα μας. Οφείλουμε επομένως ν'ασχολούμαστε και μ'αυτά, στα σοβαρά. Με όση σοβαρότητα διαθέτει ο καθένας τέλος πάντων. Στα μέτρα τους όμως. Όχι σε βάρος των ουσιωδών. Εκείνων που επηρεάζουν καταλυτικά τη ζωή μας. Και, ξέρετε κάτι; Οι εξουσίες, όλες οι εξουσίες, και η σημερινή και η χθεσινή και η αυριανή, βολεύονται όταν οι προβολείς αλληθωρίζουν προς τη λάθος κατεύθυνση. Όταν υπερφωτίζεται ο φραμπαλάς. Και- ως φυσική συνέπεια- τα ουσιώδη (και πιο απαιτητικά και πιο δύσκολα γι αυτούς) μένουν στο σκοτάδι, ή έστω στο ημίφως. Ε λοιπόν αν μπορούμε, όσοι μπορούμε, όσο μπορούμε, ας μην τους κάνουμε τη χάρη...