Ο σκηνοθέτης, Κώστας
Γαβράς, μίλησε στην εκπομπή του
«ΑΘΗΝΑ 9.84», «Τα Λόγια της Πόλης» και
τον Γιώργο Βουδικλάρη. Αναφέρθηκε
στη δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος
της Ταινιοθήκης της Γαλλίας, ενώ μίλησε
για για την "απόδρασή" του από την
Ελλάδα.
«Την πρώτη φορά που
μου ζητήθηκε να αναλάβω την ταινιοθήκη
υπήρχαν μεγάλα προβλήματα, με βοήθησαν
να τα λύσουμε και η γαλλική ταινιοθήκη
μπήκε σε καλό δρόμο. Το μόνο που δεν
καταφέραμε εκείνη την εποχή ήταν η
αλλαγή χώρου. Ήταν μικρός και δεν είχε
αρκετές αίθουσες για να γίνει ένα
πρόγραμμα, όχι μόνο όπως το επιθυμούσα
εγώ, αλλά και όλο το Δ.Σ», είπε σχετικά
με τη δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος
της Ταινιοθήκης της Γαλλίας.
Το όραμα υπήρξε για όλους, πρόσθεσε ο κ. Γαβράς, και μετά τις αλλαγές αρκετών κυβερνήσεων, αποφασίστηκε να δοθεί Σινεματέκ ένα καινούργιο κτίριο, υπό την προεδρία του παραγωγού-σκηνοθέτη Κλωντ Μπερί, και με τη βοήθεια της κυβέρνησης του Ζακ Σιράκ.
Στη συνέχεια ο διάσημος σκηνοθέτης, είπε ότι από τις 150.000 - 200.000 επισκέψεις που δεχόταν κάθε χρόνο η Σινεματέκ, έφτασε τώρα στις 400.000 - 500.000. «Πέρυσι, σε μια χρονιά με έκθεση του Τιμ Μπάρτον, φτάσαμε στις 750.000 επισκέψεις περίπου» είπε χαρακτηριστικά.
«Στην Σινεματέκ,
ούτε η επιτροπή, ούτε ο πρόεδρος
πληρώνονται. Δουλεύουμε εθελοντικά και
είμαστε κάθε μέρα στο γραφείο» υπογράμμισε
ο Γαβράς.
Ο σκηνοθέτης μίλησε και
για τα χρόνια του στη χώρα μας, από την
οποία έφυγε στα 18 του χρόνια.
«Δεν έφυγα από την Ελλάδα, δραπέτευσα», είπε και συμπλήρωσε ότι «εκείνη την εποχή, η Ελλάδα δεν προσέφερε τίποτα στα παιδιά που προέρχονταν από την δική μου τάξη, εξαιτίας πολιτικών και οικονομικών λόγων».
Στη Γαλλία τα βρήκε όλα αυτά που χρειάζονταν οι νέοι για να σταδιοδρομήσουν. Ως φοιτητής, το κράτος του παρείχε δωρεάν σπουδές, εκπτώσεις στα εστιατόρια και φθηνά δωμάτια.
«Μου πρότειναν αμέσως δουλειά και οι Γάλλοι κινηματογραφιστές με δέχτηκαν σαν να ήμουν Γάλλος», πρόσθεσε ο σκηνοθέτης.
Οι εικόνες που κράτησε
από τη χώρα μας είναι οι γονείς του που
έπαιζαν πολύ μεγάλο ρόλο. «Θυμάμαι η
μητέρα μας, που ήταν σχεδόν αγράμματη,
μας έλεγε, δείχνοντάς μας τον Παρθενώνα:
"παιδάκι μου, αυτοί είμαστε". Αυτά
δεν ξεχνιούνται. Στο σχολείο δεν μας
δίδαξαν τον Παρθενώνα. Αυτές οι αγάπες
προέρχονται από την οικογένεια»,
είπε.
Στις 12 Φεβρουαρίου ο διάσημος
σκηνοθέτης κλείνει 80 χρόνια ζωής,
συνεχίζοντας να γυρνάει ταινίες με
αμείωτο ρυθμό. Αυτό που τον ωθεί στη
δημιουργία, είναι η ίδια η ζωή.
«Η ζωή είναι δημιουργία
και έχω την καταπληκτική τύχη να μπορώ
να δημιουργήσω πράγματα που με απασχολούν
βαθιά και να διηγηθώ ιστορίες. Τελικά,
αυτό είναι μια ταινία. Όσο καιρό οι
άνθρωποι ακούν, βλέπουν τις ιστορίες
μου και τους ενδιαφέρουν, θα συνεχίσω.
Την στιγμή που θα νιώσω ή θα με κάνουν
να νιώσω ότι φτάνει, θα κάνω άλλα πράγματα.
Πάντως δεν θα πάω για ψάρεμα...», είπε
χαρακτηριστικά.
Οι άνθρωποι με τους
οποίους τρέφει σεβασμό και έχει
συνεργαστεί, είναι η Σιμόν Σινιορέ, ο
Ιβ Μοντάν και οι Κρις Μαρκέρ και Χόρχε
Σεμπρούν.
Για την τελευταία του
ταινία, το "Κεφάλαιο", και το μήνυμα
που θέλει να περάσει -με πλάγιο τρόπο-
σχετικά με αυτά που συμβαίνουν στην
Ελλάδα είπε: «Το οικονομικό πρόβλημα
δεν είναι πρόβλημα του συστήματος, είναι
πρόβλημα των ανθρώπων. Η σχέση με τα
λεφτά και η σχέση με την εξουσία και τα
λεφτά. Λεφτά και εξουσία είναι σχεδόν
το ίδιο πράγμα».
Για το πως βλέπει το μέλλον, απάντησε με μία έκφραση του Φρανσουά Μοριάκ, όταν τον ρώτησαν "πώς νιώθετε;". «Είπε "ζω μέσα σε μια παγωμένη έρημο". Εγώ βλέπω την ζωή, έχω εγγόνια, ζω πολύ μαζί τους, μιλάω μαζί τους και νομίζω ότι η ζωή συνεχίζεται και δεν είναι καθόλου έρημος. Είναι γεμάτη κόσμο. Και νομίζω ότι οι νέοι γεμίζουν τον κόσμο ακόμα περισσότερο με τις ιδέες τους και πιο πολύ τα μικρά παιδιά, γιατί μαθαίνουν από 8 - 9 χρονών να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Αυτό δεν είναι έρημος, είναι γεμάτο ζωή».