του Βασίλη Πάικου
Φαίνεται όμως πως παρασυνηθίσαμε τις έξωθεν παρεμβάσεις. Φαίνεται πως παραγίναμε αναίσθητοι στις προσβολές. Κι έτσι δεν άνοιξε μύτη. Τσιμουδιά...
Δύο φορές ως τώρα ο Πρόεδρος του EUROGROUP Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ επεχείρησε να μας υποδείξει τι να ψηφίσουμε, ή μάλλον τι να μην ψηφίσουμε στις επικείμενες εκλογές. Προειδοποιώντας μας πως αν έρθουν στα πράματα πολιτικές δυνάμεις που δεν υποστηρίζουν θερμά τη νέα δανειακή σύμβαση, θα μας κόψει το λογαριασμό. Εξηγώντας μας μ' άλλα λόγια πως αν θέλουμε το καλό μας, θα πρέπει να ψηφίσουμε το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Τα κόμματα δηλαδή που, μόνα αυτά, υπερψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο. Αλλιώς κομμένα τα φράγκα.
Υπό άλλες, υπό πιο «λογικές και καθαρές» συνθήκες, θα είχε ξεσηκώσει θυελλώδεις αντιδράσεις η πρωτοφανώς ανοίκεια παρέμβαση του Γιουνκέρ στα εσωτερικά μας. Η ίδια η ελληνική Κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα θα εξέδιδαν πάραυτα ανακοινώσεις δια των οποίων θα έβαζαν τον επικεφαλής του EUROGROUP στη θέση του. Θα του έλεγαν να κοιτάζει τη δουλειά του. Φαίνεται όμως πως παρασυνηθίσαμε τις έξωθεν παρεμβάσεις. Φαίνεται πως παραγίναμε αναίσθητοι στις προσβολές. Κι έτσι δεν άνοιξε μύτη. Τσιμουδιά...
Θα πει ίσως κάποιος πως, παρ' όλ' αυτά, έχει τα δίκια του ο Γιουνκέρ. Πως θα μπορούσαν άραγε ν' ανοίξουν οι ευρωπαϊκοί χρηματοδοτικοί κρουνοί, εάν στην Ελλάδα επικρατήσουν δυνάμεις απρόθυμες να τηρήσουν τα συμπεφωνημένα; Σωστό ως «συμβατική» λογική. Απλώς δεν λέγεται. Δεν λέγεται επ' ουδενί. Δεν λέγεται από έναν κορυφαίο ευρωπαίο θεσμικό αξιωματούχο, όταν αναφέρεται στο δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης ενός λαού. Δεν λέγεται παραμονές εκλογών. Στο κάτω-κάτω αν έρθουν έτσι τα πράγματα (που λέει ο λόγος), ας κάνει ό,τι θέλει ο Γιουνκέρ.
Κανείς δεν πρόκειται να του ζητήσει το λόγο. Όταν όμως «προειδοποιεί» μ' αυτό τον τρόπο, κατ' ουσίαν εκβιάζει. Στην καταφανή προσπάθειά του να ποδηγετήσει τις επιλογές των ελλήνων πολιτών. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό...
Η πρακτική του Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ η οποία, κατά πάσαν πρόβλεψη θα ενταθεί όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, και σίγουρα θα βρει μιμητές, έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με όσα ορίζει ο παραδοσιακός ευρωπαϊκός πολιτικός πολιτισμός.
Σύμφωνα με τα ήθη του οποίου γίνονται απολύτως σεβαστά τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών. Τόσο όσο και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Θεωρείται δε απαράδεκτη και καταδικαστέα κάθε απόπειρα παραβίασής τους. Αλλά τι τα θες. Σε μια χώρα όπως η σημερινή Ελλάδα της κρίσης, και με μια πολιτική ηγεσία που έδωσε κι αν έδωσε δικαιώματα, τέτοια να περιμένουμε. Και χειρότερα...